Nieuwsberichten

Het is weer vrijdag, we mogen weer schaken! Iedereen heeft er weer zin in. Het A-vondteam speelt een uitwedstrijd, dus enkele spelers uit de bovenste regionen van de ranglijst ontbreken.

Daarentegen is Piet-Hein Meulemeester voor de eerste keer dit seizoen weer van de partij, en die mag aantreden tegen Peter Stokkermans, die ook zijn eerste pot gaat spelen. Beide spelers acteren nog wat onwennig, maar Piet-Hein verprutst één stuk meer dan Peter, en dat geeft de doorslag.

Ook Roelant Schoots is relatief snel klaar. Wim Maanders doet niet veel fout, krijgt de complimenten van Roelant, maar wordt toch van het bord geschoven. De laatste snelle partij is die tussen Frans van der Burght en Maas van Loon. Maas wisselt te snel spelen af met serieus nadenken. Deze avond staat de knop weer op “te snel”, en dat is zoals wel vaker bepalend voor de uitslag.

Dan komen we bij het avondvullend programma:

Johan Ramstijn en Eddy Jongenelen maken er een ruige pot van. De kansen lijken telkens na een paar zetten weer gekeerd. Wat te denken van deze stelling (na 46 zetten):

Johan speelt Pd6+, waarna Eddy zijn koning van c8 naar c7 verzet. Er volgt Pb5+, en een remise door zetherhaling lijkt geen onlogisch vervolg. Maar Eddy kiest voor risico met Kb6?. Na c7! lijken de kansen ineens weer gunstig voor wit, maar Johan speelt Tc3? Er volgt Tc8 Tb3 Kxc6  en Johan kan opgeven.

Jan Haast neemt het op tegen Sven Steens. De observator komt na 17 zetten langs, en telt bij Sven een pionnetje meer, en ziet dat dat er bij ieder twee lichte stukken verdwenen zijn. Sven mag verder spelen met twee lopers, terwijl Jan het met twee paardjes moet zien te redden. Dat stelt Jan niet voor problemen, die schotelt hij juist Sven voor. Eén paard wordt geruild tegen een loper, en die is niet van de handigste kleur. En na zo’n kleine dertig zetjes begint het paard pionnetjes op te peuzelen, en is het pleit beslecht.

Sanne Kimenai legt Martin Hessels het vuur aan de schenen. De a-lijn komt open en Sanne is met twee torens op die lijn duidelijk de  baas op het bord. Martin verzet zich hevig, en als de torens van Sanne de a-lijn hebben verruild voor de zevende rij gooit Martin er nog een paardoffer in. Hij ziet daarbij over het hoofd dat hij zelf mat in twee kan staan. Sanne niet, negeert het paard en geeft mat met de torens op g7 en h7.

Peter van Ruth en Piet Noij maken er een behoorlijke schuifpartij van. Alle stukken verdwijnen van het bord, maar ieder houdt wel zeven pionnetjes over. Voordeel voor Peter: Zijn vrijpion d4 is gedekt, die van Piet op e4 moet door de koning verdedigd worden. Bovendien is Piet met een dubbelpion opgezadeld.

Na wat tempozetjes moet Piet e4 loslaten, komt hopeloos klem te staan op de achterste rij tegenover opstomende pionnen van Peter. Piet biedt glimlachend nog remise aan. Peter geeft aan, ook met een fijn lachje, dat hij het nog even doorspeelt. Maar dat is gejokt, want Piet geeft op.

Door een late wijziging van de indeling door de wedstrijdleider komt Vitalii Hnyp tegenover Ruud Goverde te zitten. Ruud wint een toren tegen twee pionnen, maar die pionnen op de damevleugel moeten wel door de zware stukken van Ruud in bedwang worden gehouden. Het ziet er nog doenbaar uit, totdat Vitalii pardoes een loper weggeeft. Ruud werkt daarna doelgericht naar het mat toe.

Wouter Jans snoept in de opening een pion van Timo Vleer af. Rokeren zit er voor Timo ook al niet meer in, zijn koning heeft zich naar e7 moeten begeven. Maar Wouter ruilt de dames af (spijt!), en dan blijkt die koning helemaal niet slecht te staan in het centrum. Met actief spel blijft Timo knap overeind, en wordt remise overeen gekomen.

Maarten de Kloe vraagt zich vooraf al af waarom hij vorige week gewonnen heeft. Nu zal hij tegen Philippe Blankert moeten spelen! Desondanks gaan de stukken van Maarten vol in de aanval. Een beetje onbesuisd misschien, en na 25 zetten is het initiatief dan ook volledig overgegaan naar Philippe. Als Philippe op de dertigste zet nog even twijfelt over welke zet hij zal spelen, zegt Maarten gauw voor: De5 is mat.

Pim Kersbergen weet Ad Swinkels te verrassen met de Weense opening. Ad wordt met een krampachtige opstelling opgezadeld, hij heeft zo’n tweeëneenhalve rij ter beschikking, terwijl de stukken van Pim de macht hebben over de rest van het bord. Maar we kennen Ad: Zetje voor zetje weet hij de aanvallen af te houden en steeds iets meer ruimte in te nemen. Als hij er dan ook nog in slaagt om de dames af te ruilen is het gevaar geweken en kan Pim niets anders doen dan berusten in remise. Slechts 20 zetten, maar een erg intensieve partij!

En de langste partij van de avond is die tussen Pierre Mulders en Maarten van der Burght. Na 23 zetten een opmerkelijk beeld: Eén loper is tegen een paard geruild, verder staat alles nog op het bord. Ook alle pionnen. Maar er is slechts één pionnetje dat nog op zijn beginveld staat (h2). De pionnen van Maarten zijn wel wat verder naar voren gerend dan die van Pierre, wat Maarten dus ook meer bewegingsvrijheid geeft. Als op zet dertig een zwart paard de stelling van Pierre op d3 binnendringt, wordt de ruimte voor Pierre alleen nog maar beperkter. Hij blijft stug verdedigen, maar het is vechten tegen de bierkaai. Als hij uiteindelijk het lastige paard afruilt laat hij mat in twee toe. En zo komt er eind aan een enerverende schaakavond. Op naar de bar.