Nieuwsberichten

Na een mooie overwinning in ronde 1 van de NBSB competitie, mocht DSC B op pad naar Roosendaal, om het daar op te nemen tegen RSG A. Peter Stokkermans geniet een paar weken van de warme Griekse zon, dus was het aan Pim Kersbergen om de taak als teamleider te vervullen. Toen ook Ruud Goverde afmeldde, was er nog een 4e man nodig om niet meteen met een 1-0 achterstand te starten. Gelukkig konden we die vinden in Frans van der Burght! 

Nieuw seizoen, nieuwe kansen, nieuwe prijzen! Afgelopen seizoen heeft DSC B het aardig gedaan, drie gelijke spelen, drie nipte nederlagen (1,5-2,5) en één keer gewonnen. Dat was de allerlaatste wedstrijd, uit in Roosendaal. Dit seizoen willen we zeker niet minder presteren, en het liefst al eerder in het seizoen wedstrijden gaan winnen. Met Pim Kersbergen in onze gelederen is het team niet alleen in de breedte versterkt, dus dat moet haalbare kaart zijn. Maar de echte doelstellingen van ons team in de avondcompetitie zijn minder prestatief van aard. We willen vooral gezellige avonden, met leuke partijen en fijne tegenstanders. En treft dat even mooi: in de eerste ronde komt het Zundertse Raadsheer B komt op bezoek! Bekende gezichten, we komen elkaar vaker tegen. Dit wordt weer een goede avond! 

De laatste ronde in de avondcompetitie. We hebben tot nog toe niet slecht gespeeld, alleen viel het kwartje tot nu toe nooit de goede kant op! Na zes ronden staan we op plaats acht, helemaal onderaan, met drie matchpunten: driemaal 2-2, en driemaal met 2,5-1,5 verloren. Steeds net niet. En nu naar RSG, dat bij winst op de tweede plaats zal eindigen.

DSC 2 ging met goede moed naar het Wapen van Zundert. Daar speelt De Raadsheer 2 tegen DSC 2 die op papier wel de betere spelers hebben. DSC had wel een aantal versterkingen want Jan Haast, Pierre Mulders en Pim Kerstbergen deden mee. 

De thuiswedstrijd tegen Caïssa, het clubske uit de Rijen, staat deze vrijdag op het programma. We mogen tegen de hekkensluiter, zou dat de eerste overwinning van het seizoen op kunnen leveren? Jazeker, dat zou kunnen!

We plannen tegenwoordig maar geen 4-0 overwinningen meer in, er gaat altijd wel iets fout. En als er niet teveel fout gaat, dan moet het toch een keer lukken. Om de teamcaptain te citeren: ‘Gewoon lekker schaken en dan zien we wel!’

Bord vier is het snelst klaar. In het middenspel schuift Ruben Roessen op slinkse wijze een pionnetje door. En doordat het pionnetje is opgeschoven, valt zijn toren een ongedekt paard aan. Piet Noij ziet alleen het pionnetje blinken, en snaait dat van het bord. Weg paard, en 1-0 achter.

Op bord drie moet dan de gelijkmaker komen. Peter Stokkermans verzaakt echter zowel in de opening, in het middenspel als in het vroege eindspel de kansen op een +3 score te verzlveren, en dat betekent dat het eindspel heel spannend wordt. Marco van den Hout heeft een prima plan, en komt zelfs op voordeel te staan. Maar na een slordigheidje moet hij zijn toren offeren voor een vrijpion, en Peter wint toch. De stand is weer gelijk.

Ruud Goverde op bord één zit dan in de overgang van middenspel naar eindspel. En snoept een aantal pionnetjes van Harm Ophorst weg. Daar kan niet veel meer mis gaan denk je dan. De teamleider gaat tevreden een kopje thee halen, en als hij dan terug komt is ook dat bord klaar, en de tafel leeg. Hij kijkt op het scoreformulier, en ziet dat Ruud verloren heeft!? Gelukkig zijn beide partijen het erover eens dat Ruud de winnaar is, en wordt de ingevulde uitslag aangepast.

Dan is alleen Jan Haast nog bezig. En zijn tegenstander natuurlijk, David Kiszkiel, eentje die de gemiddelde leeftijd van het team van Caïssa behoorlijk naar beneden haalt. Jan staat een stuk tegen twee pionnen voor, en schaakt met vertrouwen door. Ook als David remise voorstelt. Maar dan gaan de kansen keren! David speelt het slim, en manoeuvreert in het toreneindspel een van zijn pionnen naar de overkant. Niet te stoppen zonder torenverlies. Uit dus. En een 2-2 gelijkspel.

Geen ramp toch, kan gebeuren. Hoezo dan een zwarte dag? Altijd gekke dingen bij DSC B. Vier partijen, en alle vier de zwartspelers winnen…

Voor DSC B alweer het derde gelijkspel (naast twee kleine nederlagen), voor Rijen is het het eerste wedstrijdpunt in deze competitie. Gefeliciteerd!

De uitslagen:

Vrijdag 9 december, acht uur ’s avonds. Ijskoud en Nederland is stilgevallen vanwege een potje voetbal op TV… Maar het Dongense B-team is onderweg naar Oosterhout. Piet heeft de ijskrabber gehanteerd en haalt de spelers op voor het korte ritje. De muts op zijn hoofd laat ons even denken dat de kachel defect is, maar dat blijkt mee te vallen. Naar Arkendonk, voor ons een nieuwe locatie, dus het is even zoeken naar het buurthuis en de ingang!

We worden hartelijk ontvangen, de temperatuur binnen is op orde, de TV staat aan (het is nog 0-0), en wat jeugdspelers achter schaakborden zijn enthousiast bezig. Een andere zaal is in orde gemaakt voor de externe wedstrijd, zodat voetbal minder invloed op de schaakpartijen zal hebben. En om half negen zoiets gaan de klokken aan.

Piet op bord vier is als eerste klaar. Tegen Bas Buytenhek, die met een gewaagd stukoffer op de proppen komt, komt Piet er eigenlijk niet aan te pas, en al vlot staan we met 1-0 achter. Het plan van de 4-0 overwinning kan wederom de prullenbak in.

Op bord drie doet Peter Stokkermans het ergens onhandig tegen Niek Verstraaten, maar weet de  boel om te draaien en komt grandioos gewonnen te staan. En biedt dan remise aan…

Op bord twee is Jan Haast dan in de afrondende fase bezig tegen Marijn Koot. Marijn slaat ergens niet meteen terug, en staat dan meteen verloren. Hij weet het nog te rekken, maar Jan gaat meedogenloos door met goede zetten. De stand is weer gelijk.

Dan hangt het teamresultaat af van bord één: Pim Kersbergen, invaller voor Ruud Goverde, kruist de degens tegen de Oosterhoutse nummer één, Lars van Wageningen. Het wordt een spannende partij. Pim krijgt wat voordeel, na een klein onnauwkeurigheidje komt Lars weer helemaal terug. In het ongelijke-lopereindspel, met een pion meer voor Pim, maar binnen de remisemarge, maakt Lars een grote fout. Pim vergeet te profiteren, en de remise is een feit.

Met 2-2 tegen deze tegenstander zouden we vooraf misschien wel tevreden zijn, maar de kansen op een overwinning waren er natuurlijk wel! De nazit in het buurthuis is erg aangenaam, bij deze bedank ik dan ook de Rode Lopers voor de prima sfeer, verzorging en gezelligheid, en we hopen deze tegenstander volgend seizoen weer te treffen!

Na enig speurwerk en omlopen door de koude Oosterhoutse nacht vinden we de auto van Piet terug, die ons weer veilig thuis brengt.

Zonder precedent te scheppen (!), maar gewoon omdat ik er een keer zin in heb, volgen hier wat uitgebreidere verslagen van de partijen van deze avond:

Bord 4: Bas Buytenhek-Piet Noij

Als Bas met e4 opent, weten we al dat het Caro-Kann tijd is. Bas speelt het handig, en weet een pion te winnen. Dat voordeel neemt hij mee naar zet 11: Pf3.

Hier neemt Piet met Lxe2, waarna Bas niet kiest voor Kxe2, maar voor een gewaagd stukoffer: hij speelt Pxe5!? Piet brengt de loper in veiligheid, maar verliest in die manoeuvre wel de pion op c6. De druk loopt op, maar alles is nog net onder controle als we bij zet 20 aankomen. Bas speelt Te3, en er staat groeiende druk op de loper op e7. Een zet als Kf7 lijkt logisch, maar Piet grijpt mis met Ph6?.

Bas verdubbelt de torens, de zwarte toren op e8 gaat naar e7 om de loper te dekken, maar wordt na c6 en Pb5 het leven onmogelijk gemaakt. De kwaliteit, de loper en de stelling sneuvelen. Er is voor Piet geen houden meer aan. Compliment aan Bas voor zijn  creatieve aanpak. 

Bord 3: Peter Stokkermans – Niek Verstraaten

In de opening offert Peter een pion, weinig aan de hand, en de eerste kritieke stelling ontstaat na 10 zetten:

Niek speelt Pxc2, waarna Peter met Lxc7 zijn loper in veiligheid kan brengen en pionnen kan ruimen! Na het juiste Txd8 blijft er een klein voordeeltje voor zwart over. Peter ziet het wel, maar denkt dat 11. Txd1 Txd8

12. Pc3 Pxa1
13. Txa1

ook genoeg is, maar zwart houdt wel veel pionnen over! Niek houdt de koning centraal, Peter kiest  de f-pion als doel, en na 18 zetten is de volgende stelling bereikt: 

 Peter lokt de koning naar voren met

19. Te1+ Ke6
20. Td1 Ke5
21. Ld3

Waarna Niek een fout plan krijgt: Hij wil op f5 een toren ruilen tegen paard en loper, en met twee pionnen meer het eindspel ingaan. Idee is goed, maar werkt niet! Het paard komt er inderdaad na

21.  ...  Td6
22. Pg3 h5
23. Pf5 Tf6?

en de zwarte koning houdt wel erg weinig velden over!

Peter ziet dat na Te1+ de koning naar f4 moet, waarna het schaakje g3 kan volgen. 

Wat Peter ziet is dat g3+ Kf3? De koning mat gaat na Tf1+ Kg4 en h3#

Wat Peter denkt te zien is dat zwart na g3+ Kg4 de tijd krijgt om h4 te spelen, en met zijn koning naar h5 ontsnapt. De toren dekt het paard niet, want staat nu nog op e1, dus de loper kan niet spelen. En na Tf1 krijgt zwart tijd voor h4 (wat overigens geen probleem is). Wat Peter wil zien is het laatste stuk van Nederland-Argentinië, en biedt in deze stelling remise aan. Natuurlijk snel geaccepteerd door Niek! Wat Peter niet ziet is dat na na

25. g3+ Kg4
26. Te5!

het paard gewoon gedekt is en de ontsnappingsroute via h5 met de loper op e2 weg is. Dit wint op alle manieren! Half punt weggegooid! En dan verliest Nederland ook nog na de pingels!

 Bord 2: Marijn Koot-Jan Haast

Jan Haast op bord 2 mag het met zwart opnemen tegen Marijn Koot. Die begint voortvarend met f4 en e4, en neemt wat initiatief. Maar rond de vijftiende zet neemt Jan het initiatief over. En als Marijn dan op zet 19 eerst het dreigende paard op g4 wil verjagen met h3 krijgt Jan beslissend voordeel!

19. h3 Lxe1
20. Txe1 Tfe8
21. hxg4 Pxg4

is het eigenlijk al voorbij. Na zet 34 van wit speelt Jan 

34. …. Dc1+
35. Kb2 Dd4+

en daar helpt ook geen c3 meer tegen (Te2+). Degelijke overwinning voor Jan.

Bord 1: Pim Kersbergen – Lars van Wageningen

Als invaller voor Ruud Goverde heb je het niet gemakkelijk. Er wordt wat van je verwacht, en je hebt de pittigste tegenstander. In dit geval Lars van Wageningen, 1754 op de teller. En die kiest voor een scandinavische opening met 2. … Pf6. We zijn bij zet 12, Lars heeft zojuist Tc8 gespeeld, en Pim slaat met het paard op f7. Zoals het hoort! 

Hij krijgt het paard natuurlijk terug na Kxf7 Dh5+ en Dxa5. De computer zegt +1,6. Als de dame dan opgejaagd wordt door het paard en zelfs Pa4 gespeeld wordt, telt de teller door naar +3! 

Na Dxc4 Pxb2 ruilt Pim de dames af (tegen de zin van Stockfish, die wil De2 of Db3), en blijft een prima stelling over (+2.1). Maar na Lb3 en Pa4 ruilt Pim op a4 zijn loperpaar in, waarmee de stelling weer in evenwicht is. Met zetten als Pf3 en Lf4 kan de druk worden opgevoerd en blijft het voordeel behouden.

19. Lxa4 Lxa4
20. c4 Lg7
21. c5 Txc5
22. dxc5 Lxa1

Nu Is zelfs het materiaal weer in evenwicht.

In het vervolg weet Pim de b-pion te pakken, en ruilt Lars de a tegen de c-pion. Lars ruilt zijn witte loper tegen het paard, en ondanks de pion voorsprong moet het ongelijke-lopereindspel remise zijn. Beiden willen meer, en zowel Pim als Lars gaan op de achterste pionnen af! 

Het blijft spannend. Lars maakt dan nog een kapitale fout door hier e5? Te spelen. Na Kh6 volgt e4, en zwart verliest de g en h-pion. Pim krijgt aan twee kanten een vrijpion, en de loper raakt overbelast! 

Maar Pim ziet een aftrekschaakje over het hoofd. In plaats van Kxh7  speelt hij fxe4, en na

46. …. Lxe4
47. Kxh7 g5+!
48. Kh6 gxh4
49. g4 hxg3 e.p.

is het potremise. Een teleurstelling voor Pim. Van tevoren lijkt een remise een mooi resultaat, maar nu voelt het toch als een halfje verloren. Maar al met al een heel sterke partij van Pim!

De uitslagen:

Ronde drie van de avondcompetitie. Ronde één verloren, ronde twee gelijk, dus hoopvol komen we aan in ons Parochiehuis, we gaan proberen de stijgende lijn vast te houden. Door wat technische probleempjes is de communicatie met De Baronie wat stroefjes verlopen, maar met een telefoontje op de vrijdagochtend zijn alle plooien weer gladgestreken. We zien dan ook uit naar een mooi treffen met de jeugdige Bredase talentjes... Oeps, daar komen ze binnen. geen ruwe diamantjes meer, deze zijn al geslepen! Een aantal ouwe vossen, die alles al gezien en beleefd hebben, dat zijn onze tegenstanders vanavond. Die trappen nergens meer in! Dat gaat lastig worden...

Op bord vier zit Piet Noij tegenover Frank van Duuren. Bij binnenkomst hoorde ik de teamleider nog tegen Piet zeggen: "We gaan vandaag voor de 4-0 hè!", waarop Piet antwoordde: "Als het aan mij ligt wel ja!" En wat schetst onze verbazing!? Na een goed uurtje schaken biedt Frank remise aan. En Piet draait zich naar de teamcaptain om advies??! Die kijkt, indachtig de woorden bij binnenkomst, verbouwereerd naar Piet. En Piet accepteert stoïcijns de uitgestoken hand van Frank. Geen 4-0 vandaag! 

Bord één is voor onze superster, Ruud Goverde! Maar hij treft het niet. Jo Godderij, de uitgekookte hoofdman uit Breda, heeft met 1846 een behoorlijke rating! In het begin van de partij verdwijnt er een pionnetje van Ruud in het doosje. Twee opties: Compensatie zoeken in activiteit, of op zoek naar een wit pionnetje om het evenwicht te herstellen. Ruud kiest voor het laatste, doelgericht recht vooruit!. En inderdaad verdwijnt er nog een pionneke in de doos, helaas is die weer van Ruud. Dan is er geen houden meer aan, en Ruud moet opgeven.

Op bord drie mag Peter Stokkermans het opnemen tegen Karoly Kapitany. Van Hongaarse afkomst had Peter gehoord, dus heeft hij geen keus na de d4-opening van wit: Hij stuurt aan op een Boedapester. Maar ook deze geroutineerde tegenstander doorziet alle wilde tactische frivoliteiten, en gaat met gewoon goede zetten al snel naar een +2 score volgens de engines. Dan volgen +3 en +4 nog, en Peter gaat op zoek naar iets van tegenspel. Tevergeefs, de duimschroeven worden steeds verder aangedraaid. Maar dan komt er een toren+pionnen-eindspel op het bord. En daar gaat Karoly gruwelijk in de fout. In twee zetten van +4 naar -7. En dat geeft Peter niet meer weg, het evenwicht in de wedstrijd is weer hersteld. 

Natuurlijk is Jan Haast dan nog bezig. Op bord twee zwoegt hij tegen Paul Boeren. Een taaie strijd, lang is er weinig aan de hand in beide kampen, maar langzaam maar zeker krijgt Paul toch de overhand. De dubbelpion van Jan is een zwakte, en Paul gebruikt de dreiging op een doorstoot om de witte stelling lam te leggen. En na het opvoeren van de druk haalt Paul het punt netjes binnen.

Dus toch weer een nederlaag. Minimaal, maar toch. Gelukkig zijn we nog niet op de helft, er komen nog vier ronden! Vier mogelijkheden op een mooie overwinning! Op 9 december wordt voor ons de Rode Loper uitgerold in Oosterhout, onze eerstvolgende kans!

DSC 1 speelt in klasse 5i, en omdat deze moeilijk te vinden is op google volgt hier de link: https://knsb.netstand.nl/teams/view/4091

Ons eerste, zonder Maarten van der Burght maar met Jan-Pieter, toog door wind en regen naar het alternatieve thuishonk, het oververhitte Cammeleur. Jan-Pieter was als eerste klaar aan bord 1: hij speelde met zwart zijn geliefde a6, maar wit speelde erg goed. De rating is officieel 1800, maar het vermoeden is dat deze speler zich in Coronatijd heeft ontwikkeld tot een praktische sterkte boven de 2000. JP kwam met zwart niet aan rokeren toe – wit ook niet – maar wit was er sneller bij om een stuk te veroveren via de geopende e-lijn. Wit had alles onder controle en won. DSC 1 begint met 1 punt achter, maar dat wil nog niets zeggen.

Als tweede was Maarten de Kloe klaar, met wit op bord 8. In een spannende stelling, meer dan 20 zetten gedaan, wees de klok van Maarten 1 uur 33 minuten aan! Hij had dus sneller gespeeld dan het increment. ‘Onverantwoord’. Het werd een scherp loper en pion eindspel (na ooit als Evans te zijn begonnen, met een bescheiden Le7 van zwart) dat Maarten beter speelde dan de tegenstander – nipte winst en de 1-1.

Op bord 7 kreeg Ad Swinkels met zwart het Schots tegen zich. De witspeler lette vooral op zijn eigen stukken, om een aanval te ontwikkelen. Dat het beter is om een plan ‘in samenwerking met de vijandelijke stukken’ te maken bleek later: Ad keerde de aanval, en won kwaliteit, pion en de partij. 2-1 voor DSC1.

Pierre mocht op bord 4 met wit zijn geliefde stonewall op het bord brengen. De witte dame stond op f3 voor de witte koning die op f2 stond; er was nog een witte pion op e3 en een ongedekte witte toeren op e1. Een zwarte batterij met De7 en Te8 op de e-lijn (dit is een oefening visualisatie). Zwart speelde Tf4! Waarna wit kon opgeven: de witte dame op f3 stond gepend, en bij slaan, e3xf4, van de pennende toren zou Dxe1 mat volgen. DSC 1 en Eindhoven 4 staat nu gelijk met 2-2.

Op bord 2 opende verslaggever Philippe met d4, om iets positioneels te krijgen. Het leek een Catalaan te worden, totdat zwart c5 speelde. In plaats van over te schakelen op een Benoni, had Philippe zin om naar een Maroczy-bind over te schakelen: Siciliaan met pionnen op c4 en e4 die de zwarte stelling behoorlijk drukken (met een loper op g2). Maar ja, in een Siciliaan kom je met wit zelden verder zonder offer – Philippe offerde een paard op d5. Wat maar een schijnoffer was, maar het hielp om het loperpaar te krijgen. Daarna was het devies: alles opengooien voor het loperpaar, en toevallige zwarte zwakten combineren met een koningsaanval – hetgeen lukte, zie de partij op de site. Een mooie partij van onze verslaggever, zijn eerste echte Siciliaanse winst met wit. 3-2 voor DSC1

Op bord 5 speelde teamleider Xander met zwart een scherp paarden en pion-eindspel, hetgeen Xander geraffineerde speelde dan zijn tegenstander: 4-2 voor DSC1.  

Op bord 6 speelde Ivo met wit weer MOOI ENGELS. Tegenstander Flip Stomps zag een trucje over het hoofd waarmee hij zijn b-pion met zwart verloor; wit kreeg een mooie vrijpion op de a-lijn, die kon samenwerken met zijn vriendje op de b-lijn. Omdat er alleen nog zware stukken overbleven duurde het even voordat de witte vrijpion zich kon doorzetten, maar uiteindelijk lukte dat ‘natuurlijk’. Een mooie evenwichtige partij van Ivo en 5-2 voor DSC1.

De laatste partij was op bord 3, Mark Maas met zwarte Caro-Kann tegen Ron Hoogstraten. Mark zette zijn gebruikelijke finesse in om 2 torens verbonden op de 2^e rij te krijgen. Daar konden ze vooralsnog niet veel uitrichten – maar ze dekten elkaar en konden niet worden opgegeten. Verlossend spel kwam van de vleugelspeler, zwarts h-pion, die wel een-tweetjes wilde spelen met de zwarte dame, tegen de witte koning. Dit werd onhoudbaar, met het bekende matbeeld pion h3 en Df3 voor zwart. Een 6-2 overwinning voor DSC1. De Cammeleur had kennelijk nog een vast contract uit oude tijden, want het was zoals gezegd behoorlijk heet.

Zaterdag 5 november staat in het teken van ronde 2 in de KNSB competitie en we gaan voor de winst. De twee teamcaptains, Martin en Xander hebben de stukken en borden al opgehaald en we komen gelijktijdig de Cammeleur ingelopen. We spelen met drie teams thuis, dus is het volle bak met 48 schakers. DSC 2 mag tegen HSC Helmond 3 uit, je raadt het al, Helmond.

Na de zeperd van vorige keer is het zelfvertrouwen nagenoeg niet aangetast. Wederom een avondcompetitiewedstrijd, en wederom het streven om met 4-0 te winnen. Na een lange reis met twee grensovergangen en Meer komen we in de kroeg in Zundert aan. Een snelle blik op de bierkaart leert ons dat we niet per se als laatste klaar hoeven te zijn, er is immers een andere mogelijkheid om de tijd aangenaam te verdoen! Voornemens genoeg...

In den beginne gaat ook op de meeste borden aardig naar wens. Op bord vier verschalkt Piet Noij in rap tempo zijn prooi. Als Piet de druk op e2 opvoert is William Gommers niet meer in staat om voor voldoende verdedigers te zorgen. Met e2 valt de stelling, daarna de dame en tenslotte de koning. Een rappe voorsprong.

Op bord twee Jan Haast en Willem de Kort tegenover elkaar. Jan haast zich teveel in de opening, en Willem houdt het kort. In gedrongen stand is er te weinig ruimte voor effectieve manoeuvres, en Jan moet zich gewonnen geven, we staan weer gelijk.

Op bord drie heeft Peter Stokkermans Mark Schraets tegenover zich. Een zeer voordelige opening voor Peter, lang blijft er een zware dreiging boven de stelling van Mark hangen. Maar het beslissende gaatje wordt niet gevonden. Om toch te kunnen winnen neemt Peter wat risico's, waar Mark misschien wel meer van had kunnen profiteren dan hij nu deed: Met een zetherhaling dwingt hij remise af. Nog steeds gelijk dus.

De cracks op bord 1: Ruud Goverde en Jan Vriends. De opening is voor Jan, maar Ruud weet geraffineerd de kansen te keren. Het eindspel ziet er spannend uit, maar met goede kansen voor wit. Helaas kan Ruud geen winnend plan bedenken, en in opkomende tijdnood wordt remise aangeboden en geaccepteerd. Met de 2-2 uitslag is het eerste matchpunt binnen!

Ondertussen is het laat geworden. Zo laat dat het allemaal toch niet meer zoveel uitmaakt. Dus toch nog even op de bierkaart geloerd, en degenen die niet achter het stuur hoefden hebben de avond met een heerlijke Kwaremont afgesloten. Overigens over de niet-alcoholische versnaperingen heb ik ook geen klachten gehoord. Volgend jaar willen we weer tegen Zundert. Het was een plezante avond!

Op 18 november komt De Baronie op bezoek. Ook een middenmoter in de stand. Eens kijken of we dan de eerste winst van het seizoen kunnen pakken. Wederom zullen we van start gaan met een 4-0 doelstelling...

De uitslagen:

Deze zaterdag was de eerste ronde van de knsb competitie en we mochten naar Staunton in Etten-Leur toe. Eenmaal daar aangekomen was het even zoeken naar waar we konden parkeren aangezien alle parkeervakken voor vergunningshouders waren, behalve 5 voor de deur waar alleen een blauwe kaart nodig was.

De start van de avondcompetitie. Het B-team heeft een aanpassing ondergaan: Na eeuwenenlange trouwe dienst houdt Frans van der Burght het voor gezien, en op zoek naar een gelijkgestemde vervanger komen we direct uit bij Ruud Goverde, die ons verzoek ook meteen inwilligt. Mooi, team prima op orde, en de doelstellingen voor het seizoen worden niet bijgesteld (niet laatste worden, niet promoveren, maar wel alles proberen te winnen...).

Oisterwijk B is onze eerste tegenstander, een net opgestart team. Ook daar veel gelijkgestemde mensen, dus een fijne schaakavond voor de boeg. En we zullen eens zien hoe ver we komen. Onze ratings zijn over het algemeen net iets hoger, dus eens kijken of we ze in de pan kunnen hakken. Maar het blijken taaie rakkers te zijn! Niks vlotte overwinningen! het duurt lang voor de eerste beslissing valt, en hoe...

Op bord vier speelt Piet Noij een taaie partij tegen Rob de Wolf. allebei weten ze een dubbelpion bij de tegenstander te creëren, en Piet gaat op zoek naar manieren om zo'n zwak pionnetje te verschalken. Dame valt hem aan, nu nog verdediger wegjagen... Dat laatste is niet onbelangrijk, maar Piet was in gedachten al een paar zetten verder, en ramt de pion eraf. Dat is pech, dame weg! en een 0-1 tussenstand.

Op bord drie twee Peters tegen elkaar: Peter Stokkermans treft Peter Hess. In de opening wint Peter (de onze) een pion, maar de ontwikkeling van Peter (de hullieje) gaat wat vlotter. Twee lopers drukken op de lange rokadestelling van onze Peter. Alle vuile trucen van Peter worden doorzien, en Peter weet één van de lopers af te ruilen. Rust in de stelling en vooruitkijken! Als Peter ook nog kans ziet om beide torens af te ruilen komt een eindspel met pion meer op het bord, wat Peter gedegen uitspeelt, 1-1, de stand is weer gelijkgetrokken!

Op bord één krijgt Ruud Goverde een verrassende opening voorgeschoteld door Teun van Dorp: het siciliaans vleugelgambiet (met 2. b4 dus). Een heel gepuzzel als je niet voorbereid bent, en Teun krijgt dan ook het beste van het spel. Lang ziet het er naar uit dat Ruud de verdediging wel dicht kan houden, maar Teun speelt sterk. Niets meer aan te doen, 1-2.

Op bord twee zit Jan Haast (natuurlijk) nog te zwoegen. Een remise aanbod van Ton van den Heuvel wordt afgewimpeld, er moet gewonnen worden. En in het eindspel zijn er wel kansen, maar Jan vindt het te gewaagd om een achtergebleven pion met zijn koning in de steek te laten en die te gebruiken in de aanval. En dus moet Jan uiteindelijk toch berusten in een gelijkspel, en wij in een nederlaag.  

Op 20 oktober krijgen we een nieuwe kans op de eerste matchpunten. Dan spelen we de uitwedstrijd tegen De Raadsheer, in Zundert. 

Het is de laatste ronde in de avondcompetitie, nou ja laatste, het is officieel de vijfde die door Corona was overgeslagen. We spelen uit tegen Oisterwijk A. Vroeger gezeten in het wijkgebouw gekoppeld aan de Brede School zijn ze in de loop der tijd verhuist naar café 't Molentje. We wisten dat het geen makkelijke avond zou worden, maar ach wie schaakt er nu om te winnen. Gezelligheid, daar gaat het om. En die is er volop. We zijn er extreem vroeg maar vinden al snel aansluiting. We spelen uit, maar het voelt thuis.

Daarvoor moeten we een tijd terug in de historie om bij deze memorabele persoon uit te komen. Er lopen er niet meer zoveel op de club rond die hun deze persoon kunnen herinneren: Jan Haast, Frans van der Burght, Ad Swinkels, Peter Stokkermans, maar het rijtje is kort. Maar ik moest gisteren tijdens de wedstrijd tegen WLC-B ineens aan hem denken en wilde niet aan dat feit voorbij gaan.

Henk was een goede schaker en een vriendelijk personage. Hij was ook fanatiek in het schaken. Als echter de jaren begonnen te tellen, kwamen ook de fouten, maar vooral de zetten die hij niet zag aankomen. Als hij dan zo’n zet tegen kreeg, ging zijn kunstgebit knarsen en een zacht “sterf” was dan te horen: je wist dan dat het punt binnen was. Tijdens een analyse na de partij heeft hij één keer gezegd, dat hij het “een gemeen plan” vond wat ik had uitgevoerd en die opmerking dacht ik gisteren aan.

Een gemeen plan had ik ten uitvoer gebracht tegen WLC, want waarom speelde ik zelf niet mee ? Waarom hadden wij niet de sterkste opstelling op papier er tegenover gezet ? Simpel, ik denk niet, dat het goed is om te promoveren. Het verschil tussen deze klasse en de hoofdklasse is groot: hier zijn wij de sterkste op papier, daar de zwakste. De Raadsheer ondervind dat dit jaar: 5 keer verlies, niemand scoort meer dan 50% met één iemand 0 uit 5: dat moet de pret wel drukken. Dus daarom dit gemene plan, maar zou het team daaraan mee werken ?

Xander op 4 was als eerste klaar. En ik moet het helaas zeggen: hij begint een beetje een remiseschuiver te worden: zowel in de competitie intern als extern rijgt hij de remises aan elkaar. Zijn tegenstander speelde Frans en na ruilen komt er meestal een remise op het bord. Xander speelde c4 en dat gaf ruimte op het bord. Zoveel dat hij een stuk kon winnen: helaas zag hij het niet. Hij viel goed aan op de damevleugel, maar de tegenstander gaf geen krimp en toen Xander geen opening meer zag, werd de vredespijp gerookt.

Daarna was Ivo aan de beurt om de stukken in de beginstelling te zetten. Na een Italiaan viel hij hard aan op de damevleugel, maar kon geen gat maken. Daarna probeerde hij het in het centrum, maar dat lukte ook niet. Zijn pionnen waren nu wel ver opgerukt en bijna verloor hij er één. Bijna en dus was hier het halfje ook een feit.

Mark op bord 1 kreeg een gambiet tegen zijn Caro-Cann op het bord. Al vroeg in de partij waren er dreigingen en combinaties op het bord en nadat Mark eruit was gekomen, was de stelling messcherp: iedere fout was fataal. Zo bleef het een hele tijd en dus kwamen beide heren in tijdnood. Het bleek, dat Mark net iets te weinig tempi had en dus aan het kortste eind trok.

Tenslotte Jan-Pieter. Die heeft er een handje van tegenwoordig om zijn dame weg te geven: de vorige keer tegen de Baronie was dit het geval en deze keer herhaalde hij dit huzarenstukje. Na zijn bekende a6 opening ging zijn dame op avontuur en snoepte de a- en b-pion. Om vervolgens ingesloten te worden en verloren te gaan tegen een toren. Maar de 2 verbonden pionnen geven compensatie en na nog een offering van een stuk, komt er eentje aan de overkant. Nu staat Jan-Pieter een toren en 2 pionnen tegen paard en loper voor en rent alweer met die pionnen naar de overkant. De tegenstander lijkt de pionnen te stoppen, maar wordt dan overmoedig en denkt een pion te winnen: en hij verliest een stuk en geeft op.

Dus werd het een 2-2 en dus heeft het gemene plan niet helemaal gewerkt, maar wel een stukje. Het is nu kijken of de Drie Torens de laatste wedstrijd wint: als dat niet is, kunnen we nog kampioen worden: hiep hiep hoera ?!

In Baronie D treft het Dongense B-team een tegenstander van gelijkwaardig niveau. Het zal spannend worden. Dongen staat twee wedstrijdpunten achter op De Baronie, maar springt met winst net over hen heen naar plaats vier: de bovenste helft! Bij verlies is plek zeven onze voorlopige positie, en met nog één ronde te gaan zullen we dan de onderste regionen van klasse 2B niet meer verlaten. Na de kennismaking en het welkomstpraatje gaat de veldslag beginnen:

Piet Noij en Rob de Ruyter op bord vier ruilen heel wat af tot ieder nog een paard en zes pionnetjes overhoudt. En komen remise overeen, 0,5-0,5.

Op bord drie gaat Frank van Duuren heel voorzichtig van start met wit, waardoor Peter Stokkermans wat initiatief kan nemen. Eén verkeerde inschatting laat de partij naar beslissend voordeel voor Frank omslaan, maar die pakt de verkeerde pion en biedt remise aan: 1-1.

Schuiven we door naar bord twee, zien we daar het omgekeerde gebeuren. Frans van der Burght weet tegen Paul Boeren (natuurlijk) een tamelijk onoverzichtelijke stelling te bereiken. Deze keer is het de Dongenaar die plotseling in het voordeel kan komen: listige stukwinst! Maar Frans ziet het niet. En zo noteren we ook hier een remise. Tussenstand dus 1,5-1,5.

Jan Haast met zwart treft Zef Hendriks tegenover zich. Een taaie partij, en gezien de tussenstand besluit de waarnemend teamleider van De Baronie remise voor te stellen. Maar op die zet blundert hij: Jan wint een stuk, en speelt natuurlijk door! Zef weet het Jan nog knap lastig te maken, maar Jan maakt het met een fraaie torenzet uit. De winst is binnen!

Alleen ronde vier nog. Tegen Dubbelschaak zal in de laatste ronde de vierde stek verdedigd moeten worden. Bij winst of gelijkspelen eindigen we op plaats vier of vijf, bij verlies plaats vijf, zes of zeven!

De opdracht leek zo simpel. We spelen voor de gezelligheid en remise is prima. Zowel de Baronie als DSC spelen in de onderste helft van de middenmoot van het klassement. Het liep net iets anders dan verwacht. 

We zijn voor vandaag uitgenodigd in Bergen op Zoom en gaan op bezoek bij BSV B, gezeten in een dependance van Regionale Scholengemeenschap 't Rijks. Omdat het redelijk ver is en de navigatie aangaf dat we op tijd moeten vertrekken staan we om ruim voor half acht al op de stoep. Gelukkig zijn er al schakers aanwezig en staat de koffie klaar. Dit keer hebben we een bijzondere samenstelling in het C team. Maarten de Kloe was de eerste die mee kon spelen waarna ook Maarten Damen bevestigde mee te kunnen. Met twee Maartens op zak kan ik het niet nalaten ook Maarten van der Burght te vragen. Hij heeft pas 3x bij het A team meegespeeld en mag dus mee. Zo ging ik met Maarten³ aan de slag.

Op 2 april mochten we uit spelen tegen Erasmus 2 uit Rotterdam. Het zou een verre reis worden en de klokken werden aangezet om 12 uur waardoor we op tijd moesten vertrekken. We zouden beginnen met 1 punt achterstand vanwege een ziekmelding.

Cinecitta in Tilburg, de homebase van Stukkenjagers. Veel werkzaamheden, althans veel opgebroken wegen gezien, en parkeren doen we dan maar in de parking bij het Pieter Vreedeplein. Klein wandelingetje richting de bioscoop, en daar worden we hartelijk ontvangen door de thuisspelende club. De schermutselingetjes vooraf verlopen voorspoedig, een jubilaris wordt nog even in het zonnetje gezet (100 externe partijen), en wij kunnen beginnen aan onze ruime overwinning op de staartploeg. Het verliep allemaal wat minder rooskleurig...

Op bord drie speelt Peter Stokkermans met wit tegen Hans van Driel. Die verbaast vriend en vijand door op zet drie de legendarische zet Pg8-e6 te spelen... Na enige hilariteit komt Peter al snel voordelig te staan, mist wat snellere kansen richting finish maar bekroont na zo'n vijfentwintig zetjes de aanvalspartij met ondekbaar mat.

 Net op het moment dat Peter tevreden een colaatje gaat scoren (voor 3 euro 20!), denkt Rene Davidse op bord twee onze Frans van der Burght te foppen. Hij slaat een pionnetje met de dame om vervolgens met een paardvork de dame terug te winnen. Frans dekt de dame kalmpjes met zijn koning, en staat dus netto een paard tegen een pion voor. Da's 2-0 dacht Peter. Maar hij was te vroeg. Rene centreert zijn torens, Frans komt met zijn koning onder vuur te liggen, en op het moment dat hij denkt dat het materiaal gaat kosten geeft hij op. Onnodig, de stelling was nog steeds gewonnen!

Piet Noij op bord vier heeft het lastig in de opening. Teamcaptain Wil Wouts manoeuvreert wat handiger. Maar gaandeweg betert het zicht van Piet op de stelling. Hij komt een kwaliteit voor te staan, en met kleine zetjes dringt en dwingt hij Wil naar de achterlijn. Na afruil van dame en toren is het toren-tegen-loper-eindspel eenvoudig gewonnen, en staan we weer voor.

En het ziet er goed uit! Jan Haast op bord één tegen Roger Bougie staat er goed voor. Kwaliteit voor zelfs. Maar Jan gaat meer keepen dan aanvallen, en komt op de onderste drie lijnen in de problemen. Roger wikkelt handig af naar een eindspel met twee pionnen meer, en al is het een dubbelpion, die is wel beslissend. En zo komen we toch niet verder dan 2-2 tegen de ploeg met het rode lampje.

Maar spannend was het wel! Vol goede moed gaan we proberen onze plaats op de ranglijst in de laatste twee ronden te verbeteren!