Het is zo’n zes dagen geleden dat half Nederland aan de buis gekluisterd zit, in afwachting van het Nationale Vuurwerk. Dan is het moment daar, het aftellen is begonnen. Uit vele huizen klinkt luidruchtig 10…9…8….7…6…5…4…3…2…1. Dan een luide knal en het nieuwe jaar is begonnen! Terwijl iedereen elkaar gelukkig nieuwjaar wenst hangt bij menig feestvierder het gedachte “kon dit gevoel maar altijd zo blijven”. En wie zijn wij om dat niet te gaan regelen! Vanavond spelen we gongschaak en dat betekent aftellen geblazen!

De Dongense Schaakclub heeft afscheid genomen van 2022. Eén avondje vroeger dan de rest van Nederland gewoontegetrouw doet, maar met het nodige(?) vuurwerk. Geen snelle remises (zelfs geen lange), iedereen had nog voldoende energie in de tank om het gevecht aan te gaan. Zelfs nieuwe energie is speurbaar: Jeugdspeler Maas van Loon maakt zijn entree op deze avond, en doet dat niet onverdienstelijk, al moet hij het wel afleggen tegen Martin Hessels. Xander Mahieu is koploper af nadat hij verliest van Maarten van der Burght (zeven ronden gemist, wel een 100% score!). Medekoploper Jan-Pieter de Vries wint wel, en pakt nu een mooie voorsprong op de rest. 

Het is alweer de elfde ronde van de interne competitie, de kaarten zijn geschud en de strijd kan losbarsten. Een oudgediende uit de kopgroep meldt zich na lange afwezigheid present en zal weer zijn best doen terug naar huis te gaan in het klassement. 

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand is er ergens een schaak-sjoemel in het land? De spiegel antwoorde met natuurlijk, kijk maar bij het bord van Maarten de Kloe. Of zie de stelling op het bord van Xander Mahieu. Nee wacht; ik voel een nieuw sjoemel komen op het bord van Mark Maas.

Helaas konden we deze keer niet met een volledig team aantreden. Het laatste bord werd leeg gelaten en we startte daarom met 0-1 achter.

Als eerste was de partij van Maarten de Kloe gedaan. Met de zwarte stukken speelde Maarten een Siciliaanse verdediging als antwoord op de e4 zet van Bibi. We weten allemaal dat Maarten graag doet aanvallen, zo ook in deze partij. Vaak gaat dit ten kostte van de verdediging, en dan moet de aanval winnend zijn. Even leek er paniek bij het zwarte kamp en de koning vluchtte naar H6. Maar gelukkig met een getimede eeuwige aanval wist Maarten de Kloe de partij te beëindigen in remise.

Maarten van der Burght was ook snel klaar met de partij. Hij laat het schaken er altijd makkelijk uit zien. Ook nu weer met een aanval op de rokade stelling, waarbij ‘gaatje maken en stukken aanvoeren’ centraal staan. Met een stukoffer verschafte Maarten zich toegang tot de witte koning. Even leek de partij snel beslist maar de tegenstander verdedigde zich kranig. Na veel sterke zetten wist Maarten de partij te winnen.

Ivo opende zijn partij met de Engelse opening, vaak komt hij hierbij goed te staan. Deze keer met een kleine onnauwkeurigheid was het niet zo. Met veel vecht lust probeerde Ivo de stelling naar zijn hand te zetten. Helaas is het bij het schaken vaak zo dat als je gaat forceren dat alleen maar erger wordt. De tegenstander wikkelde af naar een gewonnen toreneindspel, die helaas voor Ivo niet meer te houden was. Met nog een laatste poging probeerde Ivo sneller een Dame te halen, maar ook dit zat helaas tegen.

Xander Mahieu speelde een opening waarbij de plannen nog wel eens kunnen wisselen. Zijn tegenstander met de witte stukken wist niet altijd het goed antwoord te vinden op de zetten van Xander. Ook al stond wit geruime tijd beter in de partij was het toch diegene die als eerste de fout in ging. Met verlies van materiaal moest wit toekijken hoe Xander daarvan profiteerde en partij was daarmee snel besliste.

Philippe kreeg op zijn d4 zet een Slavisch tegen. Deze opening is vaak traag en daarbij gaat het echt om de positie. Iets wat Philippe graag tegen krijgt, vooral na de snelle loper zet. Deze leek in mij ogen niet de beste keuze. Normaal komt de wit-veldige loper wel op f5 maar blijft de stelling gesloten met pion c6. Doordat de loper misplaatst stond kon Philippe een stelling opzetten waarbij alles van zijn tegenstander vastgezet werd. Met de koning in het midden was het niet leuk meer spelen. Dit leidde tot enorm veel tijd gebruik en het vallen van de vlag.

Jan-Pieter kon weer eens zijn lievelingsopening spelen. Al leek hij de hele partij wat verdrukt te staan, bleek dit echter maar optisch te zijn. Doordat zijn tegenstander nog de koning in het midden had staan kon Jan-Pieter daar gebruik van maken. Hij was er natuurlijk als de kippen bij, om toe te slaan. Hierin is Jan-Pieter altijd sterk om een koning in het midden meteen af te straffen. Daarnaast zijn vrijpion te verdedigen met tactiek.

Als laatste was Mark gedaan met zijn partij. Deze speelde een redelijk opening maar verprutste het weer eens het middenspel. Geen paniek, we weten als Mark achter staat worden de zetten vaak beter. Met een sjoemeltje in het eindspel wist Mark nauwkeurig de winst binnen te hengelen.