Op 8 februari mochten we in de KNSB competitie thuis gaan spelen tegen Oisterwijk 1. Maar zoals ik al vaker heb verteld: meestal gebeurt bij DSC al zoveel van tevoren, dat ik daar al een heel verhaal van kan maken en deze keer was dat geen uitzondering!
Het begon op woensdagavond toen ik op de bank mijn mail opende. Ivo begon met de woorden: “om maar meteen met de deur in huis….” Oei, dat klinkt niet goed.
Het bleek, dat Ivo last had van een hardnekkig virus waardoor hij flauw was gevallen en daarmee zijn hoofd had gestoten. Zelfs de ambulance was erbij geroepen, maar gelukkig viel het allemaal wel mee: geen andere zaken waren gevonden en dus mocht hij thuis blijven om te herstellen.
Dus ik aan de slag om een vervanger te regelen. Martin was mij zeer behulpzaam ( maar was wel bijna door zijn spelers heen ) en gaf aan, dat Timo nog niet meespeelde. Dus ik het nummer van Timo bellen. En ik kreeg een vrouw aan de lijn. Dit deed mij meteen terugdenken aan Igor: die moest eens meespelen met de avondcompetitie, maar was er niet. Dus Mark belde hem op, maar kreeg een Poolse vrouw aan de telefoon?!
Maar bij Timo bleek het zijn moeder te zijn: haar nummer had hij jaren terug doorgegeven en nooit veranderd. Echter kon de moeder uiteraard een boodschap doorgeven aan Timo die nog wel wilde meespelen, als Ivo dat niet zou kunnen.
De dag erna belde is ’s avonds Ivo en die gaf aan, dat het stukken beter ging en dus dat hij mee wilde spelen. Dus ik Timo afgemeld. Echter op zaterdagochtend had het herstel van Ivo niet doorgezet, dus moest hij toch afzeggen. Ik probeerde Timo nog te regelen, maar die had al andere plannen gemaakt. Nadat Martin zo vriendelijk was om Peter Stokkermans en Roelant te proberen ( maar die konden ook niet ), moesten we wel berusten in een nul op bord acht.
Let wel: dit laatste probeerden we om half 12 op zaterdag te regelen, terwijl de wedstrijd om 12.00 uur zou beginnen. Maar moesten we de zaal dan niet in orde maken? Ja, maar die was bezet met ballet tot 11.45 uur. Dus wij snel, snel de zaal in orde gemaakt en we waren rond 12.05 uur klaar. Even kijken, zijn alle tegenstanders er al? Nee, Oisterwijk was er nog niet. Maar toch alvast gaan beginnen en dan kunnen wij nog even wachten. En wachten. Om kwart over gingen we toch even bellen met de tegenstander. Die dachten, dat we om 13.00 uur begonnen, dus moesten nog vertrekken! Maar ja, de zaal moet om half zes leeg zijn, dus toch de klokken aan. Xander was zo aardig om nogmaals te bellen, zodat we door konden geven, dat één iemand van hun thuis kon blijven. Maar zij hadden ook één speler minder! Dus werd het een nul-nul op het laatste bord en werd bord acht tegenover mij gezet ( ze hadden bord 1 open willen laten ).
Zoals je al leest, wederom was er weer meer dan genoeg gebeurd, voordat er ook maar één stuk verzet was: altijd leuk om op terug te kijken naderhand 😉
Maar goed, natuurlijk werd er ook nog geschaakt. Als eerste was Maarten de Kloe klaar, wat geen verrassing zou moeten zijn. Hij kreeg een vierpaardenspel op het bord, waarbij de tegenstander agressief op e4 gaat slaan. Daardoor kwam de dame van Maarten snel in het spel en dan wordt het gevaarlijk. Maarten veroverde een tweede pion met schaak waarbij de tegenstander ook nog de verdediger van zijn paard weghaalde. Nadat die ook aan de kant van Maarten was gezet, ruilde Maarten de boel af en liep gemakkelijk naar de zege: alweer de vierde voor het team dit jaar!
Daarna was het de beurt aan Chris. Hij kreeg een damegambiet tegen. Zijn tegenstander won een pion, maar Chris kreeg er veel spel voor terug. Echter wist de tegenstander alle dreigingen en penningen te pareren en kon nog een pion veroveren. Na nog wat afruil, leek het helemaal hopeloos en gaf Chris op. Net zoals hij na de partij zei: “Het was een mooie partij, maar hij was gewoon beter”.
Als derde komt Pierre hier aan de beurt. Hij heeft dit jaar nog niet veel gescoord, terwijl hij toch telkens wel kansen heeft gehad, maar telkens viel het kwartje niet zijn kant op. Nu viel zijn tegenstander ook aan, maar Pierre kon alles pareren en het leek of het zou stranden in remise. De tegenstander wilde echter meer en ging vol in de aanval op de koningsvleugel, maar verloor daardoor een pion. Die dacht hij terug te kunnen winnen, maar Pierre had hem vergiftigd en het paard van zijn tegenstander leek ingesloten te worden. Hij moest twee pionnen offeren om hem vrij te krijgen, maar Pierre gaf deze voorsprong niet meer uit handen en haalde het puntje binnen.
Vervolgens was mijn partij ten einde: ik kreeg Koningsgambiet tegen, maar mede dankzij Roelant ben ik daar meer in getraind dan vroeger en won een stuk tegen een pion. Mijn tegenstander had nog erg veel dreiging, maar verbruikte ook veel tijd. Hij kon goed omgaan met weinig tijd, maar de aanval verzandde en met een stuk meer was het makkelijk uitspelen geblazen.
Dan Jan-Pieter op bord drie. Die speelde tegen Roel Romanesco en die houdt ook van combineren en aanvallen, dus zou een leuke partij worden. Maar JP had geen zin in a6, dus speelde c5: fout één volgens hem. Hij kreeg een gesloten Siciliaan op het bord, maar verdedigde het niet goed. De stelling werd vlijmscherp, waar Roel aan het langste eind trok en won.
Mark Maas speelde tegen de teamcaptain Stefan Hess die echt een tegenpool is van Mark: Mark speelt rust en degelijk en Stefan chaotisch, maar ook vlijmscherp. Er kwam een Benko op het bord, iets wat Mark goed beheerst, maar de stelling ging wel open. De ene mooie zet na de andere wisten de spelers te produceren: een genot om naast te zitten. Het leek of Stefan een pion won, maar Mark won de pion mooi terug. De tijd begon te dringen en ook in de stelling begon Mark de druk op te voeren. Mark won een stuk en kon de stelling mooi uitspelen.
Als laatste bezig, was Xander op bord 4. Hij kreeg de Aljechin tegen, iets waar hij weinig kaas van heeft gegeten. In het middenspel ging het hele centrum open en lukte het Xander om een vrijpion neer te zetten op e6. Na wat geruil kan deze pion ingeruild worden voor een voorsprong van een dame tegen een toren. Maar allebei de spelers zijn nu in grote tijdnood en menig keer zitten ze onder de minuut bedenktijd. Met nog twee seconden op de klok zet Xander een zet, maar geeft daarmee een loper weg. Echter gaat daardoor de dame pionnen snoepen op de damevleugel en nadat het een dame tegen toren en paard is, rennen de vrije pionnen heel snel naar de overkant. Xander offerde nog mooi zijn dame tegen de toren, zodat het paard de pion nooit meer tegen kon houden en de tegenstander gaf op.
Kortom, we hebben een dikke zege van 5-2 behaald en staan daarmee op acht wedstrijdpunten: iets wat ik niet aan het begin van dit schaakjaar had durven dromen.