DSC 1 mocht op gisteren tegen Stukkenjagers 5 spelen, en dat was een avontuur. Na iets te laat te zijn vertrokken, komen we ook nog eens in de file te staan… Nou, 20 minuten na 12 uur kunnen we eindelijk beginnen en zonder tijdsachterstand (bedankt Stukkenjagers)
De eerste partij die klaar is was bord 3, Jan-Pieter met wit tegen Erwin Meeuwsen,
dit was een klassiek a3'tje. Voor JP bekend, voor zijn tegenstander Erwin niet. In een stelling waar veel pionnen elkaar konden slaan, verloor Erwin er een. Daarmee kreeg JP ook meteen het centrum. De zwarte stukken konden zich maar moeizaam ontwikkelen. Het veroverde centrum kreeg almaar meer witte pionnen erin, waardoor de ruimte van Zwart om te manoeuvreren kleiner en kleiner werd. Uiteindelijk stond zwart dusdanig in de verdrukking dat Erwin opgaf, omdat de stukken alleen maar in het spel konden komen door er een of meer weg te geven.
1-0 voor ons.
Als tweede was bord 6 klaar, Xander Mahieu met zwart tegen Jens Korzilius,
hij kreeg het Morra gambiet tegen. Xander kwam lekker uit de opening door Jens’ zwartveldige loper af te sluiten met zijn paard. Hierna ging Xander te snel pionnen happen en kreeg een te sterke aanval op de koning tegen. Deze sloeg door en dus was deze partij ook voorbij.
1-1
Toen was bord 1 ook afgelopen, Maarten van der Burght met wit tegen Bastiaan van de Rijt,
hier kwam een Caro-Kann op het bord en de partij was lang in evenwicht. Maarten ruilde, zodat hij een sterk paard op d4 kreeg. Bastiaan liet zijn witveldige loper insluiten in zijn eigen stelling, waardoor Maarten een langzame koningsaanval kon beginnen. De tegenstander zag meer dreigingen dan er in zat en liet zijn dame insluiten. Na een dame tegen een toren te winnen was de partij snel over.
2-1
Nu waren en 2 partijen vlak na elkaar afgelopen, eerst Ad Swinkels met zwart tegen Roger Bougie op bord 8, en dan bord 7, Maarten de Kloe met wit tegen Jop Bogaers.
Ad kreeg een Grunfeld tegen en door gelijk uit de opening te komen wist hij alles vast te houden. Als wit dan ook niet aanvalt, wordt deze partij remise.
De partij op bord 7 was meer intensief, een Caro-Kann waarbij Maarten eerst ruimte wist te krijgen en daarna door meerdere stukken in te laten staan een eindspel wist te krijgen met ongelijke lopers. Dit resulteert ook in remise.
3-2
En toen was het wachten, want de laatste 3 partijen gingen allemaal door tot de extra tijd, dit zorgt ervoor dat deze laatste partijen ook snel na elkaar afgelopen zijn.
Eerst Philippe Blankert met zwart op bord 2 tegen Michel Timmermans,
Philippe speelde aan bord 2 met zwart; hij kreeg een Italiaan tegen met de agressieve 6. e5! Dat wist hij te pareren met 6...d5 (ECO C54, naam onduidelijk), maar later hield zijn theoretische kennis helaas te vroeg op, en met Lg4 liet hij wit een dubbelpion op c6 maken, Ja, op grote verenigingen kennen ze de theorie veel beter. Tot overmaat van ramp ging zwart/Philippe deze pion dekken, waardoor hij heel krom ging staan (veel beter: pion opgeven voor activiteit). Wit stond tot zet 40 op een ruimtelijke plus 3. Toen vergat wit een witte diagonaal, Philippe was er als de kippen bij om voordeel te behalen tot +6, van zet 40 tot 50. Niets in Philippe dacht er echter aan dat hij een half uur bij kreeg (de instructies van Stukkenjagers, zowel qua verkeer als qua speltempo lieten te wensen over), anders had hij vast de winst gevonden. Nu, spelend op een paar minuten en increment verspeelde hij het voordeel waarna wit weer gewonnen stond. In een stelling met toren en ongelijke loper wist Philippe met zeer noeste vlijt alsnog remise te bereiken.
3½ - 2½
Nu nog bord 4 en 5, eerst Mark Maas met zwart tegen Tsz Keung Wong op bord 4,
Mark speelde tegen Tsz Keung en er kwam een Caro Kann op het bord. Bij een zeldzaamheid gaf de zwarte speler een pion weg in de opening. Door ontwikkelingsvoorsprong en een paar tempo’s om de dame kreeg de zwart speler zijn pion terug. Na nauwkeurig spel won Mark nog een extra pion. Door een verkeerd plan verzaakte zwart om de partij te winnen en kwam er een remise toren eindspel op het bord.
En dan Pierre Mulders met wit tegen Emil Voorhorst op bord 5,
dit leek nog even moeilijk te zijn, met een pion achter, maar na een lang eindspel (en een promotiedreiging) werd ook deze partij nog remise
4½ - 3½
Na veel te lang te hebben geschaakt voor 5 remises, hebben we de voorsprong toch nog weten te behouden. Het was een dag die ging over goed nadenken over je zetten en niks weggeven (behalve als je de teamcaptain bent, dan mag je een puntje weggeven)
