De kraker tegen De Drie Torens B, ofwel kan de koppositie worden over genomen?
Op vrijdag 18 maart was het dan zover: de topwedstrijd tegen de Drie Torens. Zij staan bovenaan, wij derde met een wedstrijd minder dan de nummer 2, kortom virtueel staan we tweede. Het team is op papier niet zo sterk: een leuk team met ongeveer 1800 spelers, maar een vast team heeft ook soms een aura over zich heen hangen, dat ze boven zichzelf uitstijgen? Is dat op deze avond ook zo?
Maar we zouden zeker hard van ons afbijten en de opstelling loog er niet om. Joost Sips speelde op 1, Maarten op 2 en onze clubkampioen op 3: sterker kan het bijna niet. Ivo completeerde het viertal en deze mannen zouden proberen de koppositie te nemen.
Om 20.15 uur begon het strijdtoneel. Als eerste was Jan-Pieter klaar en had een punt achter zijn naam geschreven. Hij begon niet met zijn befaamde a6, maar met c5. Prompt kwam hij niet goed uit de opening: de tegenstander kreeg het centrum en Jan-Pieter kon niet rokeren. De tegenstander speelde teveel op de aanval en offerde 2 pionnen. Hij kwam er maar niet door en toen hij het zware materiaal offerde op e7 kwam Jan-Pieter prachtig vrij met rokade en won de partij: een prachtige zet die Roelant echt waardeerde.
Daarna was Ivo klaar op bord 4. Hij speelde een rustige opening met wit, terwijl zijn tegenstander meteen het centrum bezette. Er werden veel lichte stukken geruild zonder scheurtjes aan beide kanten: de remise leek eraan te komen. De tegenstander wilde hier echt niets van weten en zette veel druk op e2. Ivo zijn dame vloog naar de a-lijn om tegendruk te geven, maar daardoor onderschatte hij een penning op zijn toren en hij kon inpakken.
Ikzelf speelde dus op bord 2 tegen Daniël van Boxtel. Ik kwam goed uit de opening (e4 d5) en nam meteen het centrum in handen, zodat ontwikkelen moeilijk werd: dit ten koste van het loperpaar. Mijn stukken speelde mooi samen en hij kwam steeds meer in de verdrukking. Ik won een pion, daarna een kwaliteit en nog zat hij in de tang. Hij speelde nog wat verder, maar tevergeefs.
Tenslotte speelde Joost op bord en kwam goed uit de opening. De tegenstander begon furieus aan te vallen op de damevleugel, maar Joost hield goed stand en kon gaan denken aan een koningsaanval. Echter kwam de tegenstander daardoor door het midden met een pion. In een zeer open stelling maakte de tegenstander geen fouten en Joost begon in tijdnood te komen én zag de tegenstander de stelling langzaam overnemen. Joost probeerde nog van alles, maar moest uiteindelijk capituleren.
En alweer een 2-2 was het gevolg (vorige keer 2-2 tegen de King): de nieuwe teamleider kan maar geen winst binnenhalen en de grote kans op promotie is verkeken. Ach, als het maar gezellig is en dat was het zeker: 2 andere leden van de Drie Torens waren gekomen en gaven aan, dat we hier goed zitten in de parochie en dat beaamde ik. Om met de beroemde woorden van oud-lid Will Raaijmakers te spreken en ook dit verslag af te sluiten:
“we hebben het goed!”