Toen ik vorig jaar aan het eind van het schaalseizoen hoorde, dat Xander jeugdleider werd en dus het stokje van teamleider zou overgeven aan iemand anders, dacht ik: ach, zo erg is dat allemaal niet! Toen dit echter na de jaarvergadering een beklonken zaak was en ik naar huis toe reed, bedachte ik me: “wat zijn ook alweer de frustraties die erbij loskomen?” Nou, dat heeft mijn team mij haarfijn uitgelegd in deze eerste ronde!
Het begon zo’n twee weken van tevoren. De week daarvoor had ik de indeling voor het hele jaar rondgestuurd en aan iedereen gevraagd of hier problemen bij waren. Bijna niet was het antwoord, alleen in de eerst ronde waren twee afwezigen: Pim en Chris konden er niet bij zijn. Ik dacht nog: “dat is geen probleem, want we zijn ruim op tijd nog en het tweede is vrij, dus man genoeg!”
Maar je moet de huid nooit verkopen, voordat de beer geschoten is, Maarten! Ik mailde Roelant, maar die had een voetbalwedstrijd in Duitsland waar hij heen ging. Nou, doen we Sven. Maar die kon ook niet. Nou, ok: dan het ex eerste teamlid Ad dan maar. “Dan ben ik op vakantie”: was het antwoord. Dan maar meteen Paul, Jan en Timo in de mail, want nu begint de tijd te dringen. Binnen twee dagen één reactie: Jan moest bij Rob oppassen, want die moest gaan schaken!! En ik voelde me net als het plaatje boven! Dus ’s avonds maar meteen Paul en Timo opgebeld en Paul kwam ons versterken (Dank je wel nog Paul!)
Ah, dat was de grootste frustratie van een teamleider, dacht ik toen. Maar ik had het mis en dit gebeurde op de dag zelf. In de uitnodiging had ik geschreven: “Bij een remiseaanbod van jou of tegenstander altijd de teamleider raadplegen!” Ik dacht wel, dat iedereen dit wist aangezien het allemaal ervaren spelers waren.
Dus tuften we rustig naar Breda toe, waren goed op tijd en gingen om 13.00 uur aan de slag. Philippe was iets later (was met eigen vervoer), maar dat was vorig jaar ook een paar keer, dus ik maakte me niet zo druk. Philippe komt na 35 minuten binnen en ook zijn partij kon beginnen.
Niet veel later was Maarten de Kloe als eerste klaar. Hij had een rustige speelstijl gebruikt (natuurlijk wel weinig tijd verbruikt) en had een pion voorsprong opgebouwd. Helaas gaf hij die en nog een pion in twee zetten terug en moest hij het toreneindspel remise zien te houden. Wat hem overigens goed lukte.
Daarna was ik klaar: in de Ponziani nam hij een variant die ik al lang niet gezien had en mijn koning kam in het midden te staan. Ik had een stuk voor twee pionnen, maar moest wel alle matnetten ontwijken. Toen dat was overleefd en mijn tegenstander in tijdnood, haalde ik een pion op, gingen mijn stukken samenspelen en was het zo geklaard: het punt was binnen.
Xander was als derde klaar. Hij lag lang onder vuur bij zijn tegenstander, maar die kwam er maar niet doorheen. Toen het leek of Xander de aanval ging overnemen en de strijdbijl begraven.
Mark was de volgende: eerst leek het of zijn tegenstander op de damevleugel druk ging zetten. Maar toen dit uitbleef, ging Mark maar eens op de koningsvleugel druk zetten. Zoveel druk, dat de stelling bezweek en Mark de victorievlag kon opsteken.
Een 1-3 tussenstand tegen een degradant van de derde klasse: dat hadden we niet verwacht! Philippe vraagt voor remise en Paul ook en allebei hebben ze mijn zegen. Toch werden ze toen allebei niet aangenomen.
Pierre kwam na de opening twee lichte stukken tegen een toren voor, maar zijn koningsstelling lag open. De tegenstander maakte daar dankbaar gebruik van en won een stuk tegen een pion. Pierre vocht nog als een leeuw, maar zijn tegenstander rolde het netjes op.
Paul had lang de partij in evenwicht kunnen houden, maar was in een slecht toreneindspel beland. Hij probeerde nog van alles, maar de tegenstander was echt te sterk.
Vervolgens Jan Pieter. Hij speelde op twee en kon na de opening een pionnetje voorsprong nemen, maar wit was meer ontwikkeld. Hij kon dit echter niet benutten en dus nam Jan Pieter het stokje over. Hij bezette de 2e rij met twee torens en toen was het snel voorbij en het was dus 3-4 voor ons.
Weet je nog? Dit verslag begon over de frustraties van een teamleider en we hadden de ergste nog niet gehad! Nou, daar komt hij.
Het is rond 16.30 uur op zaterdagmiddag. We staan tegen een op papier vet sterkere tegenstander met 3-4 voor. Philippe heeft een eindspel op het bord: beide hadden een toren met drie pionnen op het bord. De tegenstander biedt ineens remise aan!!! Wat gebeurt daar?! Er was toch geen overleg met zijn teamleider geweest?! En dit biedt hij met een stand van 3-4 aan??!! Is hij gek of zo?! En wat gaat zijn teamleider met hem doen na deze onbesuisde actie?!
En dus wachtte ik, totdat Philippe mij zou aankijken, want ik zat zowat recht tegenover en zou overleggen wat te doen (aannemen natuurlijk !!!).
En ik wachtte en wachtte en wachtte…totdat hij een zet uitvoerde!!! Het was goed, dat ik zat, want anders zakte mijn broek af!
Hij speelde de stelling netjes uit en won de partij (met soms nog een minuut op de klok), maar ik was zeker “not amused”.
Kortom, dank je wel Xander, dat ik het stokje van je mocht overnemen, maar had je me niet even kunnen waarschuwen hiervoor 😉