eindstand 2022-2023

Wat een spanning. Twee koplopers die elkaar op de hielen zitten, plaats drie, vier en vijf die ontzettend dicht bij elkaar staan. En dat bij de laatste ronde van de interne competitie. Ook de strijd om de promotieplaatsen in groep twee is nog in volle gang. Een avond die nog wel eventjes in het geheugen blijft plakken.

Om te beginnen de strijd om de tweede plek in groep twee. Pim Kersbergen liet vorige week een half puntje schieten, en om de tweede plaats in groep twee te bemachtigen zal hij minstens een half punt moeten halen, én het minstens zo goed moeten doen als Maarten de Kloe. Het begint goed voor Pim: Tegen Sanne Kimenai bouwt hij een degelijke stelling op, en hij ziet Maarten op zet acht al een toren verliezen. Kat in het bakkie zou je denken. Maar Maarten weet de koning van Timo Vleer van een hoop dekking te ontdoen, heeft veel vervelende schaakjes en de trukendoos gaat volledig open. De voorsprong van Timo verdwijnt stilaan, en met een stuk tegen drie pionnen is de uitkomst onvoorspelbaar. Voor Pim zelfs onvoorstelbaar als blijkt dat Maarten toch nog weet te winnen! Dus weet Pim wat hem nu te doen staat, namelijk ook winnen. Maar de stelling leent zich daar niet voor. Er is een spreekwoord over dood en gladiolen, maar als Pim zijn hand overspeelt kent Sanne geen genade. En Pim blijft met de dode gladiolen achter.

De strijd om de derde plaats dan. Xander Mahieu en Roelant Schoots zijn de grootste kanshebbers. Ze staan nagenoeg gelijk, en bij winst zijn ze niet meer in te halen door Mark Maas en Philippe Blankert, die om en nabij een half wedstrijdpunt minder hebben. Het initiatief van Roelant komt echter tegen Peter Stokkermans niet echt uit de verf. Peter weet het handig op remise te houden. Dus de kansen voor Xander! Maar tegen Ruud Goverde weet ook hij geen potten te breken. Ruud geeft geen krimp, en ook hier is de remise een logische uitslag. Dat geeft weer kansen voor Mark en Philippe. Mark Maas mag tegen Jan Haast. Mark krijgt een mooie stelling, breidt dat uit van voordeeltje naar voordeel, en weet Jan te verslaan. Dat betekent dat we nu drie spelers hebben die ongeveer derdes zijn geëindigd. Philippe komt hierna pas aan de beurt.

Want die is betrokken bij de strijd om de titel. Maarten van der Burght begint met een kleine achterstand op Jan-Pieter de Vries aan de laatste ronde. Hij speelt tegen Pierre Mulders, die weer laat zien hoe goed hij kan schaken. In een prima stelling maakt Pierre toch een klein foutje, waarop Maarten kan laten zien hoe goed hij kan schaken: Er komt een pion op g7, de koning op de e-lijn wordt van links en rechts bedreigd en de ultieme verdediging met de dame blijkt op een dodelijke penning uit te lopen. Spectaculair maakt Maarten het af. Dat betekent dat Jan-Pieter ook zal moeten winnen om kans te maken op de titel. En dat tegen Philippe Blankert, de regerend kampioen. Terwijl op de meeste borden de eindspelen al in volle gang zijn, staat hier een dichtgeschoven stelling met nog alle zestien pionnetjes op het bord. Maar in het vervolg weet Jan-Pieter toch de f-lijn open te krijgen, en toren dame en paard kunnen ten aanval trekken. De verdedigende stukken van Philippe hebben wat weinig ruimte, maar lang weet Philippe toch alles tegen te houden. Maar uiteindelijk bezwijkt de verdediging onder de overmacht aan aanvallers: Jan-Pieter wint.

En dan komt het rekenwerk. De eindstand wordt niet gebaseerd op de punten behaald volgens de voorlaatste stand, maar met die nieuwe stand wordt weer verder gerekend. Iedereen die een plaats gestegen is is in de nieuwe berekening weer een punt meer waard geworden voor zijn tegenstanders, en omgekeerd. De computer wordt aan het werk gezet, en blijft doorrekenen tot er geen verschil meer zit in de voorlaatste stand en de laatste stand. Dat duurt een luttele 0,13 seconde. En hieronder staat het resultaat. Jan-Pieter is onze nieuwe kampioen, gefeliciteerd!