Vrijdag 10 januari, de eerste keer interne competitie in 2020. Met maar liefst vijf remises in dertien partijen zou het beeld kunnen ontstaan dat de honger bij sommigen aan de kerstdis gestild is. Maar de tijd van Vrede op Aarde is echt in 2019 achtergebleven: Naast de partijen die tot op het bot werden uitgevochten en wel in een beslissing eindigden, kwamen enkele gelijke spelen ook niet zonder slag of stoot tot stand. Al met al een spannend begin van 2020.
De titel doet het al vermoeden, het is weer gongschaak. De gong, gevreesd door de één, gehaat door de ander. In zeven ronden strijden 21 schakers om een plaatsje in de illustere eregalerij. In het kort de regels: gewoon schaken zoals je gewend bent, echter zonder klok. Zonder klok?!? maar hoe weet ik dan hoe lang de partij duurt? Daar komt de onverbiddelijke gong om de hoek kijken. Iedere 10 seconden galmt een luide gongslag door het lokaal. (om de stress te verlagen voorafgegaan door drie waarschuwingsschoten). De gong betekent het einde van jouw zet (of het begin van de zet voor jouw tegenstander?). Heb je je zet niet gedaan, dan heeft de ander gewonnen. Heb je een illegale zet gedaan? Dan heeft de ander gewonnen. In de openingsfase zit je geduldig op de gong te wachten tot je de voor jou bekende zet kunt spelen. De 10 seconden lijken wel een uur te duren. Zodra er rekenkracht aan te pas komt lijkt het of de gong 10x sneller slaat. Ineens moet je zetten. Wat had je ook alweer in gedachten?!? Doe die maar! Ofwel: gongschaak, waar gedurfde zetten even belangrijk zijn als theorie. Een nieuw gezicht, in de vorm van Lex, komt kijken of schaken bij DSC iets voor hem is. Is gongschaak de ideale avond om te beginnen?
Uiteindelijk komt het er toch van. De zegereeks van Frans van Gils, culminerend in de winst op koploper Jan-Pieter de Vries vorige week, stopt na vijf op een rij. Maar daar moest dan wel de regerend kampioen aan te pas komen. Roelant Schoots beëindigt in de langste partij van de avond de raketreis van Frans.
Vrijdag 20 december. Terwijl een groot aantal mensen bijkomt van de kerstborrel (of er nog mee bezig is), begint in het Parochiehuis de dertiende ronde van de interne competitie. Hersengymnastiek. Je hersens pijnigen. En je tegenstander als je daar de kans toe krijgt. Bovenin de ranglijst zijn die kansen schaars. Net als in de vorige ronde is er maar één speler uit de top vijf die weet te winnen. En wederom is dat Frans van Gils.
Vrijdag de dertiende, het is weer rapid vanavond. Met achttien deelnemers deze keer is het niet overdreven druk, maar dat heeft geen weerslag op enthousiasme en gezelligheid. In drie ronden wordt de strijd aangegaan, en met slechts één remise op de avond is het duidelijk dat er op het scherpst van de snede wordt gevochten.
Het is zes december, de verjaardag van Sinterklaas. Pakjesavond is alweer voorbij, en dat is te merken op de borden. Er worden weinig cadeautjes weggegeven. Op de topborden wordt het evenwicht zelfs nauwelijks verstoord, met als gevolg twee remises in de top vijf. Alleen Frans van Gils weet wel te winnen, en stijgt (met minieme voorsprong) naar plaats twee. Jan-Pieter de Vries ziet zijn voorsprong niet in gevaar komen.
